برای استفاده از سایت ، باید نام کاربری فلیکر ، آدرس اینترنتی عکس خاص فلیکر یا هشتگ (مانند “# عروسی”) خود را وارد کنید تا بفهمید عکس های شما شامل می شوند یا خیر. در صورت یافتن عکس ها ، Exposed.ai به عنوان یک عکس کوچک به همراه ماه و سالی که در حساب Flickr شما ارسال شده و تعداد تصاویر موجود در هر مجموعه داده به شما نشان می دهد.

جستجوی نام کاربری Flickr این نویسنده چیزی پیدا نکرد. با این حال ، جستجوی برخی از هشتگ های رایج نتایج زیادی را به همراه داشت ، اما برای افراد غریبه: “# عروسی” بیش از 103000 عکس را که در مجموعه داده های تشخیص چهره استفاده شده بود ، برگرداند ، در حالی که جستجوهای “# تولد” و “# مهمانی” ده ها هزار مورد تصاویر ، با چهره کودکان در بسیاری از اولین نتایج.

همانطور که هاروی سریعاً اشاره کرد ، Exposed.ai فقط مقدار کمی از داده های صورت مورد استفاده را تحقیق می کند ، زیرا بسیاری از شرکت ها به طور علنی نحوه دستیابی به داده های مورد استفاده برای آموزش سیستم های تشخیص چهره خود را فاش نمی کنند. وی گفت: “این نوک کوه یخ است.”

سالهاست که محققان و شرکت ها برای جمع آوری و حاشیه نویسی تصاویر از انواع اشیا – – از جمله بسیاری از افراد – به اینترنت روی آورده اند و امیدوارند کامپیوترها توانایی بیشتری در درک جهان اطراف خود داشته باشند. این اغلب شامل استفاده از تصاویر فلیکر است که دارای مجوزهای Creative Commons هستند – اینها انواع خاصی از مجوزهای حق چاپ هستند که به وضوح شرایط استفاده و اشتراک گذاری چنین تصاویر و فیلم هایی توسط دیگران را بیان می کند – و همچنین بارگیری تصاویر از جستجوی Google Image ، گرفتن آنها از حسابهای عمومی اینستاگرام یا روشهای دیگر (بعضی از آنها قانونی است ، برخی دیگر شاید نه).

به زودی انتظار مجموعه داده های بیشتری را داشته باشید

هاروی در ابتدا قصد داشت از فناوری تشخیص چهره استفاده کند تا به شما امکان جستجوی عکسهای خود را بدهد ، اما بعد متوجه شد که می تواند عکس ها را به افراد دیگری که فقط شبیه شما هستند نشان دهد. وی گفت ، جستجوی متنی برای مواردی مانند نامهای کاربری و هشتگهای فلیکر برای افراد “کمتر چشمگیر” است ، اما این یک روش ایمن تر برای نشان دادن اینکه عکسهای شما در مجموعه داده ها وجود دارد یا خیر ، است.

وقتی افراد در مورد نحوه استفاده از عکسهای خود بیشتر بدانند ، نحوه برخورد آنها مشخص نیست. کیسی فیسلر ، استادیار دانشگاه کلرادو بولدر که اخلاق استفاده از داده های عمومی را مطالعه می کند ، دریافت که مردم پاسخ های مختلفی دارند ، مثلاً از پیام های توئیتری آنها برای تحقیق استفاده شده است. آنها ممکن است گیج شوند ، شوم شوند ، یا اصلاً برایشان مهم نیست. با این حال ، در مورد عکسهایی که برای آموزش سیستمهای تشخیص چهره استفاده می شود ، وی مظنون است که مردم نمی دانند با فاش شدن تصاویرشان چه باید بکنند.

او گفت: “می بینی صورتت آنجاست.” “بعد چی؟”

هاروی گفت: “هیچ بهترین حالت واقعی وجود ندارد.” “فقط سناریوهایی با یک مورد بدتر وجود دارد.”