آنچه در هنگام آزمایش آزمایشی استارشیپ SN8 توسط SpaceX اتفاق افتاده است

راه افتادن

پس از توقف غیر منتظره ساعت شمارش معکوس در حین تلاش قبلی برای پرتاب قبلی در روز چهارشنبه ، SpaceX SN8 را بارگیری کرد و ساعت 4:40 بعد از ظهر زمان پرواز CT را هدف قرار داد. فقط 20 دقیقه قبل از بسته شدن پنجره شروع SpaceX بود. برای اطمینان از عدم تداخل هواپیما یا قایق در پرتاب ، شرکت باید در مدت زمان مشخصی که توسط سازمان هواپیمایی فدرال مجاز شده است راه اندازی شود.

در هنگام سوخت گیری موشک ، ضربات زیادی از بخار قابل مشاهده بود.

اما فقط اکسیژن است که در داخل موشک آنقدر سرد می ماند که مایع می ماند ، در حالی که وقتی هوای گرم تگزاس را لمس می کند اکسیژن اضافی از کنار آن می جوشد. از آنجا که فضاپیماها اکسیژن اتمسفر ندارند تا موتورهای خود را در فضا تأمین کنند ، موتورهای راکتی برای تعامل با سوخت باید اکسیژن خودشان را حمل کنند و به موتورها قدرت آتش خود را بدهند. کشتی فضایی SpaceX از اکسیژن مایع – که به آن LOX نیز می گویند – و متان نیرو می گیرد. SpaceX متان را به جای سوختی موسوم به RP-1 انتخاب کرد ، زیرا از نظر تئوری سوخت متان می تواند در ماه یا مریخ تولید شود. این امر باعث می شود گاز برای موشکهایی که برای مسافرتهای طولانی در منظومه شمسی طراحی شده اند ، به گزینه معقولی تبدیل شود.

هنگامی که ساعت شمارش معکوس به صفر می رسد ، SN8 هر سه موتور راکت Raptor عظیم خود را راه اندازی می کند ، که هر یک می تواند حداکثر شش موتور تحویل دهد بر اساس وب سایت SpaceX ، کشش چندین برابر بیشتر از موتور بوئینگ 747 است.

سپس SN8 از سکوی پرتاب خارج شد و صعود خود را از منظره جنوب تگزاس آغاز کرد.

موتور خاموش است

کمتر از دو دقیقه از پرواز گذشته بود که یکی از سه موتور رپتور خاموش شد. از آنجایی که اسپیس ایکس برنامه دقیق پرواز را برای این آزمایش منتشر نکرد ، مشخص نیست که آیا همه کارها همانطور که در نظر گرفته شده بود ، کار کردند یا خیر. اما ماسک در توییتر پیشنهاد کرد که اولین مرحله از این پرواز دقیقاً طبق برنامه پیش برود.

حدود یک دقیقه بعد ، یک موتور دیگر از سه موتور رپتور متوقف شد و یک موتور برای تأمین انرژی بقیه صعودهای SN8 باقی ماند.

تقریباً پنج دقیقه بعد از پرواز ، آخرین موتور رپتور شلیک نکرد. هدف اسپیس ایکس رسیدن موشک به 40000 فوت یا بیشتر بود ، اگرچه دقیقاً مشخص نیست که وسیله نقلیه چقدر مسافت را طی کرده است.

SN8 پس از رسیدن به بالای مسیر خود ، شروع به غلتیدن کرد و جهت گیری موشک را دوباره تغییر داد تا به پهلو سقوط کند.

“ورق زدن” به زمین برگردید

با نزدیک شدن استارفل به زمین ، موشک موتورهای خود را روشن کرده و خودرو قبل از لمس به حالت ایستاده برمی گردد.

برای ایجاد این امکان ، موتورهای SN8 Raptor برای “cardan” طراحی شده اند که به معنای چرخش اندکی از یک طرف به طرف دیگر و “دریچه گاز” است که به معنای تنظیم میزان رانش هر موتور است ، مانور حداکثر موشک در هوا. SN8 همچنین دارای یک سیستم کنترل واکنش یا RCS است که به فشار دهنده های کوچکی که در خارج از موشک نصب می شوند ، اشاره دارد. این موارد همچنین به هدایت آکروباتیک کشتی کمک می کند و در نزدیکی بالای موشک نیز می توان شلیک کرد.

SN8 این حرکت را تقریباً دقیقاً در روز سه شنبه ردیابی کرد. اندکی قبل از لمس هواپیما ، هر سه موتور رپتور دوباره راه اندازی شدند ، موشک تغییر جهت داد و با محل فرود دقیق آن نزدیک شد.

اما به دلیل مشکل فشار لحظه آخر در مخزن سوخت SN8 ، فرود آنطور که انتظار می رفت به نرمی پیش نرفت. شعله های آتش به رنگ سبز سیب – نتیجه سوختن مواد شیمیایی در شعله موتور – به دلیل سقوط SN8 به زمین ، به سرعت توسط جریان عظیم آتش و دود غوطه ور شد.